Hij was hoogleraar filosofie en ethiek aan de Universiteit voor Humanistiek in Utrecht (1989–2004) en van 1996 tot 2000 tevens rector van deze instelling. Van 2004-2014 was hij medeoprichter en directeur van het Kosmopolis Instituut.

Zijn filosofisch werk kent twee zwaartepunten: ethiek van de zorg voor mens en aarde en politieke ethiek, in het bijzonder (wereld-)burger zijn als bewoner van de aarde.

‘De aarde is ziek en die ziekte heet de mens’. Deze diagnose stelde Friedrich Nietzsche al zo’n 150 jaar geleden. De ergste ziekte van de moderne mens is zijn vervreemding van de natuur om hem heen en van de aarde.

De remedie zoekt Nietzsche in een manier van filosoferen waarin niet langer de Mens centraal staat, maar de Aarde en de wijze waarop wij de aarde zouden kunnen gaan bewonen en bewerken. De oproep van Nietzsche om een terrasofie te ontwikkelen, een nieuwe wijsheid omtrent het leven op aarde, is tot nu toe onderbelicht gebleven. Dit boek wil deze lacune opvullen. Het volgt Nietzsche op zijn persoonlijke zoektocht op de voet.

Henk Manschot houdt een beargumenteerd pleidooi om Nietzsches motto ‘Blijf de aarde trouw’ tot leidraad te nemen voor een hedendaagse ecologische levenskunst die zowel een persoonlijke opdracht omvat als een maatschappelijke oriëntatie voor de toekomst.